4 oktober geen dienst in de Rode Hoed

Doe het toch maar

Blijf herhalen

Wat je gisteren zei

Zeg het vandaag weer

En morgen ook

“Hoe rechtvaardig is het dat wij voor een vakantie de halve wereld over kunnen reizen, terwijl het voor mensen met veel urgentere redenen om hun land te willen verlaten, zoveel ingewikkelder is?”

We lezen een klein bijbels verhaal, maar wat een vreemde vertelling. Over ‘godenzonen’ en ‘mensendochters’, over ‘reuzen’ en ‘helden, die uit de voortijd’. Beeld voor de titanen en giganten, de meedogenloze machthebbers. Dit verhaal, als elk bijbelverhaal wordt ons voorgehouden als een spiegel.

Wie wil geven wat hij heeft, die zal leven – opgegeten. We lezen over een profeet die opgegeten leefde en dat ook durfde te vragen aan anderen.

Gelukkig biedt de bijbel geen kant-en-klare antwoorden. Al hebben we daar nog zoveel behoefte aan. En al proberen nog zoveel mensen de teksten plat te slaan tot oneliners. Het zijn meer richtingaanwijzers, waarmee we onderweg moeten.

Het verlangen om terug te slaan is menselijk, al te menselijk. Maar iets is er nog menselijker. Een mens staat op. Slaat vuur uit stenen, tovert regen uit een droge wolk, storm uit een briesje. En een tweede en een derde staan op. Keren zich tegen de onverschilligheid. Engageren zich. en steken een vierde en een vijfde aan. Zij zijn het die de vicieuze cirkel van angst en geweld doorbreken.